Wat is de betekenis van glooiing?

glooiing - Zelfstandignaamwoord 1. het omhoog of omlaag gaan van de bodem ♢ De lussen bij Osen en Ool zijn het uitbundigst en beschrijven een afstand van enkele kilometers. De Maas moest hier ooit, in lang vervlogen tijden, van zijn stroomlijn uitwijken voor harde hellingen, terrassen van rivierzand en grindl...

glooiing - zelfstandig naamwoord uitspraak: glooi-ing 1. lichte helling ♢ het Limburgse landschap is vol glooiingen Zelfstandig naamwoord: glooi-ing de glooiing de glooiingen ...

Met natuur- of kunststeen bekleed talud, in ’t bijzonder van waterkerende dijken ter bescherming tegen golf aanval. Het merendeel van de zeedijken in Zeeland is voorzien van steenglooiingen. Oorspronkelijk werd een zeedijk zo aangelegd dat nog voldoende voorland aanwezig was, zodat een stevige grasmat al of niet vastgelegd door een → kra...

of talud, het hellende vlak tussen twee vlakten van verschillende hoogte. De glooiing ontstaat bij de bouw van dammen voor wegen, spoorwegen en dijken. De hellende vlakken worden, om wegspoeling, enz., te voorkomen, met gras of struiken beplant of met een (gemetselde) steenlaag, beton en/of bitumenlaag afgedekt.

effense helling.

s., gloaijing, falling, skeante, deldracht.

v. glooiingen (helling): langs de glooiing v. e. heuvel.

v. (-en) 1. Eig. het glooien. 2. Metn. glooiende helling: de van een berg.

v. (-en), helling: de van een hoogte; afhellende zijde van een weg, dijk of kade, talud: stenen glooiingen aan de zeedijken.