glastoestand
m. (-en), een instabiele toestand van stoffen, waarbij de overgang van vaste in vloeibare toestand en omgekeerd zeer geleidelijk plaatsvindt. (e) Bij polymeren is de glastoestand de toestand waarin zgn. harde kunststoffen zich meestal bevinden onder gebruiksconditie. In de glastoestand zijn de ketenmoleculen grotendeels onbeweeglijk; slechts gering...
