Wat is de betekenis van Getuig?

(1873) (Vlaanderen, inf.) persoon. • Een aardig getuig van een ventje. (Leonard Lodewijk De Bo: Westvlaamsch Idioticon. 1873) • (P.J. Cornelissen & J.-B. Vervliet: Idioticon van het Antwerpsch Dialect. 4 delen. 1899-1906)

getuig - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van getuigen ♢ Ik getuig 2. gebiedende wijs van getuigen ♢ getuig! 3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van getuigen ♢ getuig je?

(het) gereedschap, tuig van een dier, uitschot, gepeupel, tuig.

Tuig (van een paard), vand.: in het getuig zijn, druk bezig zijn; - gereedschap (van een handarbeider); - gemeenz. ook in toep. op pers., in ’t bijz.: gemeen volk, tuig. Waarom kan die nu niet als een fatsoenlijk mens leven, ’s avonds op tijd thuis zijn en op zijn bed slapen ? En dat paard, ocharme. Dat staat daar zo’n hele...

as getuie verklaar, bevestig; bewys lewer, (aan)toon.

o. (Z.-N. gereedschap, paardetuig).

Getuig - gereedschap, vnl. in den zin van een verzameling bijeenbehoorend gereedschap, zooals bijv. dat van een tuinman of een ambachtsman. In de bedrijfseconomie beschouwt men het g. als van korten levensduur en in de boekhouding is gebruikelijk op de grootboekrekeningen slechts de belangrijkste stukken afzonderlijk te vermelden. Veel stukken g. h...

(gə'tuich) o. tuig, gereedschap, getuigd bn. 1. van een tuig voorzien : een paard. 2. van tuigage voorzien : een schip.

GETUIG, o. (Zuidn.) tuig, gereedschap het getuig van een paard; timmermansgetuig; — ook als gemeenzame benaming voor een persoon een aardig getuig van een ventje; — (minachtend) tuig, plebs.