Wat is de betekenis van genoot?

genoot - Zelfstandignaamwoord 1. een gelijke genoot - Werkwoord 1. enkelvoud verleden tijd van genieten ♢Ik genoot ♢Jij genoot ♢Hij, zij, het genoot Woordherkomst van Middelnederlands ghenoot, va...

deelgenoot; makker, gesel.

s., genoat.

m. genoten (eig. hij, die met een ander aan iets deel heeft, iets samen bezit enz.; gezel, gelijke, wedergade, in samenstellingen): disgenoot, ambtgenoot, echtgenoten; vr. ook genote.

(gə'no:t) m. (genoten) [genieten] hij die met een ander aan iets deelneemt, alleen in samenstellingen: dis-, lotgenoot. Syn. gezel, kameraad, maat, makker, metgezel.

m. (genoten), 1. iemand die met een ander aan iets deel heeft, te zamen iets bezit, deelgenoot; thans bijna alleen in samenst. als ambt-, bond-, deel-, echt-, geloofs-, huisgenoot enz.; 2. makker, gezel, gelijke (in rang en stand).

genoot zn. 'metgezel' categorie: erfwoord, geleed woord Onl. ende allvm then unholdum the hira genotas sint 'en al de duivels/monsters die hun metgezellen zijn' [eind 8^e eeuw; CG II-1, 26]; mnl. genoot 'gelijke in rang of aanzien' in neuet gheen ghenoot 'heeft zijns gelijke niet' [1287; CG II, Nat.Bl....

GENOOT, m. (-en), iem. die met een ander aan iets deel heeft, te zamen iets bezit, deelgenoot, thans alleen in samens„. als ambtgenoot, bondgenoot, echtgenoot, geloofsgenoot, huisgenoot enz.; makekr, gezel, gelijke (in rang en stand). GENOOTE, v. (-n)

zie Gezel.