Wat is de betekenis van geneesmiddel?

geneesmiddel - Zelfstandignaamwoord 1. (medisch) een chemische stof die een bepaalde, gewenste werking op het (dierlijk of menselijk) lichaam uitoefent Woordherkomst samenstelling van genees(werkwoord) en middel Synoniemen medicijn, medicament

geneesmiddel - zelfstandig naamwoord uitspraak: ge-nees-mid-del 1. middel dat bedoeld is om je beter te maken ♢ geneesmiddelen koop je in de apotheek Zelfstandig naamwoord: ge-nees-mid-del het geneesmiddel ...

Zie ‘Medicijn’.

geneesmiddel - Stoffen die meestal worden ingenomen of lokaal worden aangebracht, met als hoofddoel om symptomen van ziekte of verwonding te genezen of te verlichten.

medisyne.

Onder geneesmiddelen verstaan we alle pillen, poeders, zalven, vloeistoffen en soms zelfs gassen die dienen kunnen om de gezondheid van een zieke te herstellen. Ze kunnen van plantaardige, van dierlijke en van minerale oorsprong zijn. Een bekend plantaardig geneesmiddel is bijvoorbeeld penicilline, dat vervaardigd wordt uit een bepaalde schimmelsoo...

s.n., genêsmiddel (it), remeedzje; -en, medisinen.

of artsenij, preparaat van stoffelijke, plantaardige of dierlijke oorsprong, dat dient om ziekelijke aandoeningen bij mens en dier te verzachten, genezen of te voorkomen. De kennis van de werking der geneesmiddelen noemt men materia medica, geneesmiddelleer. De toepassing van G. noemt men pharmacothérapie. (Zie ook artsenijbereidkunde).

of artsenij noemt men zelfstandigheden, die aangewend worden ter genezing, verzachting of voorkoming van ziekten of ziekteverschijnselen bij mensen en dieren. Zij zijn van stoffelijke, plantaardige of dierlijke oorsprong. De kennis van de natuur- en scheikundige eigenschappen der geneesmiddelen draagt de naam van artsenijwarenleer (...