Wat is de betekenis van geheid?

(19e eeuw) (inf.) stellig, vast, onmiskenbaar, duidelijk; doorgewinterd. Eigenlijk: zo vast als een huis (op heipalen). • Geheid, (kma. toon. muz.), vast er in zittend, goed. De repetitie ging geheid, d.i. alsof die geheid was. (Taco H. de Beer en E. Laurillard: Woordenschat, verklaring van woorden en uitdrukkingen. 1899) • Heus Ajax, al...

geheid - Werkwoord 1. voltooid deelwoord van heien

bn. (krachtig, onwrikbaar).

bn. 1. verl. deelw. van heien. 2. krachtig, onwrikbaar.

bn. en bw., 1. zeer vast, onwrikbaar (bevestigd enz.): het zit er in, ook b.v. van leerstof gezegd; 2. (van personen) zijn stof geheel beheersend, geoefend: een spreker; 3. echt; door en door.

geheid bn. (NN) 'duidelijk, onmiskenbaar' categorie: geleed woord, alleen in België of Nederland Nnl. het ging geheid "(van eene les, die wordt opgezegd, of van eene repetitie) het zat er in, alsof het er in geheid, invastgeslagen was" [1898; Kuipers], dat leervak zit er bij hem geheid in '... zit er zeer degelijk, muu...

...

...