Wat is de betekenis van gegrond?

gegrond - Werkwoord 1. voltooid deelwoord van gronden gegrond - Bijvoeglijk naamwoord 1. het terecht of deugdelijk onderbouwd zijn van een standpunt of mening ♢ Zij heeft gegronde redenen om die baan te weigeren. Synoniemen gefundeerd

gegrond - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: ge-grond 1. wat ergens op gebaseerd is ♢ zij heeft een gegronde afkeer van stelen 1. ergens op gegrond zijn [erop steunen] Bijvoeglijk naam...

waar, juis.

bn. (op goede grond rustend; gerechtvaardigd, juist, deugdelijk, geldig): gegronde aanmerkingen, redenen.

bn. (-er, -st, meer .meest —), 1. op goede gronden of redenen steunend; door goede redenen gerechtvaardigd; waar, deugdelijk, juist: vertrouwen; gegronde vrees; een verwijt; om gegronde redenen; 2. papier, behang dat voor het bedrukken met een laag verf bedekt is.

gegrond bn. 'gerechtvaardigd' categorie: geleed woord Vnnl. eerst vooral in de verbindingen gegrond in en gegrond op 'zijn grondslag hebbend in, gefundeerd op, gebaseerd op', in hy is daer op gegrondt 'daarop heeft hij zijn mening gebaseerd' [1573; Thes.], wetten ... op oorlog gegrond 'wetten die hun gron...

GEGROND, bn. (-er -st, meer meest -), (van gedaohten, meeningen, oordeelvellingen, onderstellingen, vermoedens, bedenkingen enz.) op goede gronden of redenen steunende; — (van gemoedsaandoeningen, werkingen van het gevoel, gezindheden en soortgelijke begrippen) door wettige redenen gerechtvaardigd; — (van eene aanklacht, beschuldiging,...

...

...