geestelijk gestoord
(1901) (euf.) krankzinnig; geestesziek. Vgl. prettig* gestoord. Een geestelijk gestoorde is een krankzinnige. • De redeneering, door prof. H. op blz. 7 en 8 ontwikkeld, om door een kras voorbeeld de conclusie van Aletrino te ontzenuwen, dat de misdadiger een krankzinnige of, beter gezegd, een geestelijk gestoorde is, houdt geen rekening met de...
