geest (gaast)
m. (-en), (ook: gast), hoge zandgrond tussen de duinstrook en de lage veen- of poldergrond; (in Noord-Holland) bouwland: hij gaat naar de -, naar het bouwland; vooral in aardrijkskundige eigennamen: Endegeest, Oegstgeest; Gaasterland, Gaastmeer, Grootegast enz. geestgrond.
