Wat is de betekenis van Foon?

(<Gr.), v. (mv. foon), eenheid van luidheid.

(1972) (afk.) telefoon. Maar ook: mobieltje. Syn.: lulijzer*; lullofoon*; mobi*; pana*; pôkkie*; praatbel*; praatijzer*. Voor grote mobiele telefoons gebruikt men de termen baksteen*, koelkast* of strijkijzer*. • Sinds dinsdagmorgen staat de foon van Marie roodgloeiend. (De Volkskrant, 19/07/1972) • Beste Hans, ik ontvi...

foon - Zelfstandignaamwoord 1. (taalkunde) klanksegment, eenheid van geluid Verwante begrippen fonetiek, phon

Foon is een maat voor de luidheid van geluid.

(m.), de meeteenheid voor de luidheid van een geluid. Het luidheidsniveau in foon is in getalgrootte gelijk aan de SPL van de 1000 Hz toon, terwijl de SPL van andere frequenties een andere waarde zal hebben en daardoor ook een andere foonwaarde; b.v. een geluid met een frequentie van 1000 Hz met een intensiteit van 70 foon wordt waargenomen als een...

Foon - informele verkorting van telefoon. Van Deel die door de ‘foon’ met jou sprak... René Stoute: Bewijs van ontslag, 1989

[v. Gr. phoonè = stem, geluid] de eenheid van luidheid. De foonschaal en de decibelschaal zijn bij 1000 Hz (Hertz) per definitie identiek, maar bij lagere Hz is een groter vermogen in dB (decibel) nodig. Door in een decibeldiagram de punten van gelijke luidheid door lijnen te verbinden (isofonen), kan men de verhouding dB/Hz af...

eenheid van luidheid

zie Bel.