Wat is de betekenis van flansen?

(flanste, heeft geflanst), 1. (Zuidn.) neersmijten, werpen (inz. iets vloeibaars): iets op de grond flansen; 2. haastig, zonder zorg in elkander zetten of aanbrengen: hij heeft dat boek maar in der haast bij elkander geflanst; iets ergens tussen flansen; 3. (Zuidn.) de school verzuimen.

flansen - Werkwoord 1. (inerg) slordig in elkaar zetten.

flansen - regelmatig werkwoord uitspraak: flan-sen 1. snel en slordig in elkaar zetten ♢ zij heeft dat rokje even in elkaar geflanst Regelmatig werkwoord: flan-sen ik flans jij/u flanst...

v., flanzje, pong(el)je.

flanste, h. geflanst (1 iets slordig in elkaar gooien of maken; zonder zorg in elkaar zetten, met een bepaling als in of bij elkaar; 2 gooien, smijten): 1. een opstel bij of in elkaar flansen; 2. iets in het water flansen.

(flanste, heeft geflanst) [klnb ] op ondegelijke wijze tot stand, bijeenbrengen: een opstel aan, bij, in elkaar -.

(flanste, heeft geflanst), haastig, zonder zorg in elkaar zetten of aanbrengen: iets ergens tussen —.

flansen ww. 'op ondegelijke wijze tot stand brengen' categorie: etymologie onduidelijk Vnnl. flansen '(onserieus of ondegelijk) tot stand brengen' in Een passe permezo (bepaalde danspas) kan ic wel flanssen [1625; WNT], slordelyk t'zaamen geflanst 'slordig in elkaar geflanst (een geschreven verslag)' [164...

FLANSEN, (flanste, heeft geflanst), (w. g.) smijten, werpen: iets op den grond flansen; — zonder zorg in elkander gooien, maken: hij heeft dat boek maar in der haast bij elkaar geflanst, vgl. aaneen-, samenflansen; (Zuidn.) de school flansen, verzuimen.