Wat is de betekenis van Feit?

o. (-en), 1. verrichte daad, thans alleen nog in samenst. (helden-, wapenfeit) en, in ongunstige zin, in de bet. laakbare daad, misdaad: de begane feiten; hij heeft het feit bekend; 2. wat werkelijk is of heeft plaats gehad, gebeurtenis of omstandigheid waarvan de werkelijkheid of het geschied-zijn vaststaat: het is...

feit - Zelfstandignaamwoord 1. een gebeurtenis of omstandigheid die werkelijk gebeurd is ♢ Het is niet mijn mening, het is een feit!

feit - zelfstandig naamwoord 1. wat bekend is of wat je weet ♢ de feiten bewijzen dat hij het heeft gedaan 1. achter de feiten aanlopen [pas iets doen als het te laat is] 2. een...

Een kenmerk van het gebruik van de Present Simple.

Gewoonlijk dat wat beantwoordt aan een uitspraak of haar waar maakt (vgl. correspondentietheorie van de waarheid). Zo opgevat bestaat een feit in de wereld, onafhankelijk van denken en taal. Aangezien uitspraken een structuur hebben (uit subject en predikaat bestaan, enzovoort), heeft men wel aangenomen dat ook feiten een structuur moeten hebben, z...

Het nauwkeurig en oplettend op systematische wijze geobserveerde verschijnsel. Meestal worden feiten verzameld en vastgesteld aan de hand van een (veld)onderzoek. Op grond van feiten wordt de hypothese getoetst en de conclusie geformuleerd.

m Fri. naam. Voor deze naam geldt dezelfde opmerking als die gemaakt bij Felk (zie Falie).

werklikheid.

s.n., feit (it)