Wat is de betekenis van fabuleren?

(16e eeuw) (< Lat. fabulare of < ofr. fabuler; Dui. fabulieren) (euf.) fantaserend de werkelijkheid herscheppen; verhalen verzinnen; fantaseren; liegen. • So spreeckt ten eersten Chrysostomus Capit. 16. tot die Romeynen: Waer, ende op welcke Plaetse wert3 die Helle zijn? waerom vraecht ghy daer na? Die Vrage is, datter een Helle voor sek...

fabuleren - Werkwoord 1. (inerg) verzinsels vertellen en wel zodanig dat men er zelf in gaat geloven (-> w:Karl_Friedrich_Hieronymus_von_Münchhausen|Münchhausen) 2. (inerg)verhalen, fabels e.d. vertellen Woordherkomst afgeleid van het Franse fabuler (met het achtervoegsel -eren)

Onware verhalen, leugens vertellen; fantaseren. Volgens het Etymologisch Woordenboek van Van Dale hebben we dit woord rond 1824 via het Frans ontleend aan het Latijn (fabulare, fabulari). Op liegen heeft lange tijd een taboe gerust. De waarheid wordt volgens onze westerse moraal als een groot goed beschouwd. De bijbel houdt ons reeds voor dat de le...

[v. Lat. fabulari = kouten, van fabula] fabeltjes of verzinsels vertellen, spec. als psychische afwijking waarbij de patiënt zelf gelooft wat hij fantaseert.

fantaseren

(fabuleerde, heeft gefabuleerd), verzinsels vertellen, fantaseren (met de gedachte dat men zich daarin verliest en er zelf aan gaat geloven).

...