Wat is de betekenis van elementair?

(<Fr.), bn., 1. de eerste beginselen of de grondslagen betreffend of omvattend: elementaire kennis; elementair onderwijs; 2. de bestanddelen vormend of betreffend: elementaire deeltjes; elementaire analyse, zie Elementair analyse; 3. met betr. tot de chemische elementen: de elementaire samenstelling van een stof ; 4. van den aard van een eleme...

elementair - Bijvoeglijk naamwoord 1. de beginselen of grondslagen betreffend of omvattend ♢ In deze elementaire cursus natuurkunde worden de wetten van Newton behandeld. 2. (natuurkunde) de kleinst denkbare hoeveelheid of omvang hebbend ♢ Een atoom is geen eleme...

elementair - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: e-le-men-tair 1. absoluut nodig, onmisbaar ♢ er is een elementair onderdeel kapot 2. wat te maken heeft met de basis ergens van ♢ in deze les leren...

[Lat. elementarius] de grondbeginselen betreffend (bijv.: -e wiskunde, tegenover hogere wiskunde); de grondbestanddelen vormend (bijv.: -e deeltjes in de atoom- en kernfysica).

de grondbeginselen betreffend

1. eenvoudig, wat de grondslag inhoudt: in de eerste klas wordt elementair onderwijs gegeven. Elementaire vaardigheden zijn lezen en schrijven; 2. de natuurkrachten betreffend: met elementair geweld brak het onweer los.

tot de grondbeginselen behorende.

grondstoffelijk; aanvangs-, de eerste grondbeginselen betreffende; ~e scholen, v.mv. lagere scholen.

(→ element. Gr. ). 1) Ten opzichte van iets als element fungerend, dus bij de behandeling daarvan als bekend te onderstellen. 2) Vd. eenvoudig, gemakkelijk. Een eenvoudige eigenschap bezittend, b.v. clementairrij = meetbare fundamentaalrij met limiet nul.