Wat is de betekenis van Eigenliefde?

v., ingenomenheid met zichzelf, (overdreven) liefde tot en gevoeligheid voor de waarde van de eigen persoon: zo iets streelt zijn eigenliefde; gekrenkte eigenliefde.

eigenliefde - Zelfstandignaamwoord 1. de liefde voor zichzelf Woordherkomst samenstelling van eigen en liefde Synoniemen zelfbehagen Verwante begrippen egoïsme

Eigenliefde (Grieks: philautia; Latijn: amor sui of amor proprius; Frans: amourdesoi of amourpropre; Engels: selflove) is een verhouding tot het zelf die niet geïsoleerd van andere uitdrukkingsvormen van de liefde kan worden beschouwd. Traditioneel is er sprake van een gespannen verhouding tussen de eigenliefde enerzijds en de liefde voor de naaste...

v. ([overdreven] liefde tot zich zelf; ingenomenheid met eigen persoon): de eigenliefde strelen.

('eigən) v. overdreven liefde tot zichzelf : dat streelt zijn -.

v., ingenomenheid met zichzelf, (overdreven) liefde tot en gevoeligheid voor de waarde van de eigen persoon: zo iets streelt zijn -; gekrenkte -.

Eigenliefde kan doodzonde zijn, wanneer de mensch zijn lichaam en tijdelijk belang hooger stelt dan zijne ziel en de eeuwigheid; de bron aller zonden tegen God, zichzelven en den naaste. Tegenover haar staan: belangeloosheid, offervaardigheid, christel. naastenliefde (z.a.).

EIGENLIEFDE, v. ingenomenheid met zich zelf, overdreven of ongeregelde liefde tot zich zelf, zelfzucht zoo iets streelt zijne eigenliefde.

Eigenliefde, zie Zelfzucht.