Wat is de betekenis van dwingeland?

m. (-en), regerend persoon die een drukkend, willekeurig gezag doet gelden, tiran; — bij uitbr. iem. die op hinderlijke wijze anderen zijn wil zoekt op te leggen; een kleine dwingeland, stout, ongezeglijk kind.

dwingeland - Zelfstandignaamwoord 1. iemand die op een hinderlijke manier de baas (probeert) te spelen ♢ Gezien dit hooggestemde ideaal en zijn diepe afkeer van sociale conventies, die hij als onecht en hypocriet ontmaskert, zou je hem een romanticus kunnen noemen, maar dan een van de norse soort. Als hij voo...

Evenals woelwater is dwingeland een woord dat vrijwel alleen in toepassing op kinderen wordt gebezigd. Men zegt: dat jochie is een kleine dwingeland en bedoelt: een jongentje dat door zeuren en dwingen zijn zin weet te krijgen. In de Middeleeuwen had het woord zo’n ongunstige betekenis niet. Men verstond er onder: een heerser, iemand die het...

onderdrukker.

s., twinger, twingboal, twingneil, klikkert, knierts.

m. dwingelanden (d. i. land-dwinger, -onderdrukker, regerend persoon, die een drukkend gezag doet gelden, tiran; iem., die op hinderlijke wijze anderen zijn wil oplegt).

('dwingəlant) m. (-en) I. Eig. regerend persoon die een drukkend gezag doet gelden : een huichelachtig -. II. Metf. 1. Alom. iemand die op hinderlijke wijze anderen zijn wil oplegt: de -en van de revolutie. 2. Inz. ongezeglijk kind. Syn. tiran, verdrukker.

een onderdrukker, een tyran, een heerschzuchtig persoon. Letterlijk: een landdwinger, zooals stokebrand een brandstoker is, en een brekespel een spelbreker.

m. (-en), regerend persoon die een drukkend, willekeurig gezag doet gelden, tiran; bij uitbreiding: iemand die op hinderlijke wijze anderen zijn wil probeert op te leggen; een kleine dwingeland, stout, ongezeglijk kind.