Wat is de betekenis van docetisme?

docetisme - Zelfstandignaamwoord 1. (religie) (geschiedenis) als ketters beschouwde theorieën volgens welke Christus slechts over een schijnlichaam zou beschikken Woordherkomst afgeleid van het Griekse: δοκεῖν, (dokein = lijken of schijnen) met het achtervoegsel -isme

[MLat. docetismus, van Gr. dokein = o.a. schijnen] (gesch.) ketterij die leerde dat Christus slechts een schijnlichaam bezat.

stroming waarin de bijbelse openbaring als schijnwerkelijkheid werd beschouwd

leer dat Christus op aarde slechts een schijnlichaam had.

Doketisme, o. leer volgens welke de in de bijbelse openbaringsgeschiedenis vermelde feiten niet als werkelijkheid werden opgevat, maar als schijn. Christus zou dus slechts een schijnlichaam hebben aangenomen.

[Gr. dokein, schijnen], o., in de vroegchristelijke kerk de leer, dat Christus slechts in schijn een lichaam had. Volgens docetisme is ook het lijden van Christus slechts schijn geweest. De leer werd vooral voorgestaan door Markioon en de gnostici (agnosticisme) en bestreden in het evangelie en de brieven van Johannes.

Een leer die in de eerste eeuwen des christendoms vele aanhangers telde en van de grondstelling uitging, dat Christus, in schijngestalte op aarde verkeerd hebbende, slechts in schijn geboren en gestorven was.

vr. Gr., dwaalleer.