Wat is de betekenis van Dobberen?

(dobberde, heeft gedobberd), drijvende zachtjes op en neder gaan (in het water); bij uitbr. van personen op een schip : hij dobbert al op de baren; — spelevaren; — fig. : tussen vrees en hoop dobberen, nu vrezen, dan hopen; — van koersen: op en neer gaan, niet vast zijn; — (Zuidn.) weifelen, aarzelen; — ...

(1906) (Barg.) vechten. • (Köster Henke: De boeventaal. 1906) • Hij zou óp hem kunnen springen om te dobberen, tot die gooser weer voor een week rantsoen had. (Israël Querido: De Jordaan: Amsterdamsch epos. Deel 3: Manus Peet. 1922) • Wie bij het gokken alles verloren heeft, is rut. Soms zet zoon jongen op een grie...

dobberen - Werkwoord 1. (inerg) stuurloos op de golven op en neer bewegen ♢ Hij heeft enige uren gedobberd voor er hulp kwam. 2. ergatief stuurloos op de golven bewegend ergens geraken ♢ Hij was na verloop van tijd naar de kant gedobberd.

vechten In 1906 voor het eerst opgenomen in een Bargoense woordenlijst, De Boeventaal van Köster Henke. Köster Henke geeft als voorbeeldzin: ‘Ze waren aan het dobberen, omdat Jaap aan Lukas zijn prames niet gegeven had’ (‘... zijn aandeel niet gegeven had’). • Hij zou óp hem kunnen springen om te dobberen, tot die gooser weer voor een week...

Dobberen - gezegd van koersen die niet vast zijn, die onderhevig zijn aan schommelingen.

dobberen - regelmatig werkwoord uitspraak: dob-be-ren 1. terwijl je drijft, zachtjes op en neergaan ♢ Alex dobberde op zijn luchtbed in het zwembad Regelmatig werkwoord: dob-be-ren ik dobber ...

(Barg.) vechten

v., dobberje, hobbelje.

vechten. Ze waren aan 't dobberen, omdat Jaap aan Lukas zijn prames niet gegeven had. Zie: doppen.