Wat is de betekenis van detonator?

(Lat.), m. (-s), ontploffer, ontplofbare stof, inz. kwikzilver, die als tussenstof dient om andere brisante stoffen te doen ontploffen.

detonator - Zelfstandignaamwoord 1. een hulpmiddel om een op zichzelf stabiel explosief, te laten ontploffen Woordherkomst Naamwoord van handeling van detoneren met het achtervoegsel -ator Synoniemen ontsteker

[modern Lat.] ontstekingsmechanisme van de explosieve lading bij projectielen.

ontstekingsinrichting van een projectiel

ontplofbare stof

detonator; knalsignaal.

stof die een explosie inleidt, waardoor een onder gewone omstandigheden niet tot ontploffing te brengen en dus onschuldige stof kan exploderen, zoals bijv. ammoniumnitraat, NH4NO3, of pikrinezuur. Als detonator worden gebruikt o.a. kwikfulminaat* (knalkwik, slagkwik) en loodazide*.

m. ontsteker, ontstekingsinrichtlng aan granaat, slagkwikpijpje aan de schokbuis.

tijdschokbuis, dienende om granaten op bepaalden tijd te doen springen. *