Wat is de betekenis van deftigheid?

v., het deftig-zijn; (meton.) deftig persoon of (coll.) deftige personen.

deftigheid - Zelfstandignaamwoord 1. het deftig zijn Woordherkomst afgeleid van deftig met het achtervoegsel -heid

deftigheid - zelfstandig naamwoord uitspraak: def-tig-heid 1. het deftig zijn ♢ de deftigheid van het Concertgebouwpubliek is duidelijk 2. iets deftigs ♢ ik hou niet van die deftigheid bij zo'n...

s., deftigens, deftichheit, eptigens, prustigens, treftigens, steatlikens, sier, staesje.

v.: Hollandse -.

v. het deftig zijn.

v., het deftig-zijn; (metonymisch) deftig persoon of (coll.) deftige personen.

zie Ernst.