Declameren
(declameerde, heeft gedeclameerd), (<Fr.), 1. opzeggen, voordragen (verzen); 2. (oneig.) met pathos, op opgeschroefde wijze spreken: al dat declameren zegt niets, het zijn holle woorden.
Wat is de betekenis van declameren?
Nederlandstalige WikiWoordenboek
Wiktionary (2019)
declameren
declameren - Werkwoord 1. (ov) letterkundige werken mondeling voordragen Woordherkomst afgeleid van het Franse déclamer (met het voorvoegsel de-) met het achtervoegsel -eren
(uitgelicht)
Grasduin in meer dan 507 woordenboeken en encyclopedieën. Krijg toegang tot maar liefst 2.316.291 begrippen, 37.599 spreekwoorden en 78.030 synoniemen.
Word nu vriend van Ensie!
Woordenboek vreemde woorden
A. Kolsteren en Ewoud Sanders (1994)
Declameren
[Lat. declamare, -clamatum = luid opzeggen, van clamare = roepen] voordragen van verzen of proza.
Kramers woordentolk
Jacon Kramers Jz (1948)
declameren
mondeling voordragen of „zeggen”; (ook;) uitvaren, krachtig lostrekken tegen.
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal
M. J. Koenen's (1937)
declameren
gedeclameerd (Fr. [Lat. declamare]: voordragen [inz. verzen]; zeggen; ong. met pathos spreken; vero. uitvaren tegen).
Oosthoek Encyclopedie
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
Declameren
[Lat.] (declameerde, heeft gedeclameerd), 1. met gevoel opzeggen, voordragen (verzen); 2. (oneig.) met pathos, op opgeschroefde wijze spreken: al dat zegt niets, het zijn holle woorden.
Gerelateerde zoekopdrachten