Wat is de betekenis van conjunctief?

(<Lat.), I. bn., conjunctieve oordelen, wraarin als praedicaat twee of meer begrippen gebruikt worden die elkaar in hetzelfde subject uitsluiten. II. zn. m. (conjunctieven), (taalk.) aanvoegende wijs.

conjunctief - Zelfstandignaamwoord 1. (taalkunde) een werkwoordswijs waarmee men een wens, onzekerheid of mogelijkheid tot uitdrukking kan brengen     ♢ Lang leve de koningin! conjunctief - Bijvoeglijk naamwoord 1. zonder bepaalde aspecten uit te sluiten (verbindend) Woordherkomst...

[Lat. (modus) conjunctivus] (spraakk.) aanvoegende wijs.

(konjunktief) aanvoegende wijs; verbindend

aanvoegende of wensende wijs; een werkwoordsvorm die een wens of mogelijkheid aangeeft, b.v. hij leve lang.

1 aj. verbindend; 2 m. gram. Aanvoegende wijs.

m. conjunctieven (aanvoegende wijs); Lat. con'junctivus, conjunctivi. (j =j).

aanvoegende wijs.

(het accent wisselt) [Lat.], I. bn., conjunctieve oordelen, waarin als predikaat twee of meer begrippen gebruikt worden die elkaar in hetzelfde subject uitsluiten; II. zn. m. (-tieven), (taalkunde) aanvoegende wijs.