Wat is de betekenis van cant?

(Eng.), o., 1. jargon; dieventaal; 2. schijnheilig gefemel.

cant - Zelfstandignaamwoord 1. jargon, dieventaal Zie ook can't

[Eng.] 1. jargon, dieventaal; 2. schijnheilige praatjes.

jargon; schijnheilig gevlei

woorden en uitdrukkingen aan een bijzonder beroep eigen; argot; koeterwaals; ook: schijnheilige taal; kwezelarij

I 1 schuine kant, helling; 2 stoot; kanteling; II 1 op zijn kant zetten, kantelen; doen overhellen; 2 (af)kanten; III overhellen.

(Engels van Latijns cantare, zingen), schijnheilig gefemel; dieventaal.

Engels woord afgeleid van Lat. cantus, gezang, betekent een gehuicheld en schijnheilig gedrag, maar wordt ook, hoewel minder vaak, gebruikt in de betekenis van slang. Eigenlijk gehuicheld klagende stem van bedelaars (z argot).

Eng. v. Lat. cantare = zingen, 1. o. (dieventaal, jargon, schijnheilig gefemel); 2. bn. (schijnheilig).