Wat is de betekenis van cactus?

v. (-sen), algemene benaming voor de soorten van de familie der Cacteeën die zich kenmerken door haar dikke, vlezige stengel, meestal zonder bladeren en voorzien van eigenaardige bossen stekels; zij horen oorspr. in Amerika thuis, maar worden ook als kamerplanten gekweekt.

(1970+) (drugs) mescaline. Bedoeld wordt hier de peyotecactus, de bron van mescaline. Heeft een hallucinerende werking. Ook: cactus buttons. • Mescaline, peyote, cactus. Gedroogde plakjes van de Mexicaanse cactus, hebben hallucinerende werking. Wordt ook in tabletvorm aangeboden. (Brabants Dagblad, 03/05/1997) • Mescaline Chemis...

cactus - Zelfstandignaamwoord 1. (plantkunde) een vetplant met stekels ♢ De Rus Safronov is begin zestig en heeft al dertig jaar lang dezelfde hobby: cactussen verzamelen. Zijn tuinhuis in Rusland herbergt meer dan tweeduizend exemplaren. Safronov reist de hele wereld over om net die ene cactus...

cactus - zelfstandig naamwoord uitspraak: cac-tus 1. plant met stekels, die in warme, droge streken groeit ♢ een cactus kan wekenlang zonder water Zelfstandig naamwoord: cac-tus de cactus ...

Cactus - mescaline. Bedoeld wordt hier de peyotecactus, de bron van mescaline.

Cactus L. [C. Linnaeus], - Lat. transcr. van den ouden Gr. plantennaam kaktos, waarmede een gestekelde plant (geen cactus) werd aangeduid. Pas na de ontdekking van Amerika (1492) kwamen de eerste cactussen in Europa.

De karakteristieke stekels van deze plant zijn een symbool voor de bereidheid zich te verdedigen, maar ook voor het vastberaden handelen. In de waaktoestand kan men zonder meer iemand een keer de loef afsteken, die op een meedogenloze manier te werk gaat.

(kaktus) stekelhoudende vetplant

oude Gr. pltn., waarmee een gestekelde plant (geen Cactus) werd aangeduid; pas na de ontdekking van Amerika (1492) kwamen de eerste cactussen in Europa