Wat is de betekenis van bruut?

(1990+) (jeugd) goed. • (Partydrugs ABC in de Volkskrant, 29/11/1997) • (Wim Daniëls: Vet! Jongerentaal nu en vroeger. 2004)

bruut - Zelfstandignaamwoord 1. iemand die nietsontziend en gewelddadig optreedt ♢ Die vent is een echte bruut. bruut - Bijvoeglijk naamwoord 1. nietsontziend en gewelddadig ♢ Zelfs het bruutste optreden vermocht de opstand niet neer te slaan....

bruut - bijvoeglijk naamwoord 1. ruw en gewelddadig ♢ die vrouw kan niet meer tegen zijn brute gedrag Bijvoeglijk naamwoord: bruut ... is bruter dan ... het bruutst de/het brute...

ruw; gewelddadig mens; in natuurlijke staat

beesagtig, lomp, ru.

1. bn. (ruw, lomp): een brute vent; fig. bruut geweld; 2. m. bruten (beestachtig ruw mens; ruwbast).

(‘bru:t) 1. bn. en bw. (bruter, -st) lomp en ruw, beestachtig : wat een brute vent; geweld. 2. m. en v. (bruten ) bruut mens.

[Gr. brut, Lat. brutus, zwaar], I. bn. en bw. (bruter, -st), 1. gewelddadig, stompzinnig ruw: brute mensen; met geweld; bruut optreden; 2. (bouwkunde) rustiek; brute steen, natuursteen of gebakken steen, aan de voorzijde min of meer ruw gehakt; II. zn. m. (bruten), ruw, beestachtig mens.

bruut bn. 'gewelddadig; ruw' categorie: leenwoord Mnl. bruut 'lomp, onnozel' [1340-50; MNW]; nnl. dat akelig, bruut gezicht 'dat akelige, ruwe, gewelddadige gelaat' [1905; WNT vrouw], brute jute 'ruwe, onbewerkte jute' [1912; WNT jute]. Ontleend via Frans brut 'ruw' [eind 13^e eeu...