Wat is de betekenis van bronstig?

bn. (-er, -st), (van dieren) tochtig, verlangend naar de paring.

(16e eeuw) hitsig, geil, paarlustig, krols, wellustig. Oorspronkelijk enkel van toepassing op dieren. • Terwijl ik bronstig en verliefd met Titia aan de bar zat, wist ik heel goed dat het mijn carrière zou schaden als ik nog voor de voltooiing van het nu lopende onderzoek uit De Golfstroom vertrok. (Andreas Burnier: De verschr...

bronstig - Bijvoeglijk naamwoord 1. (seksualiteit) verlangend naar de paring ♢ bronstige dames waren altijd welkom in de parenclub Woordherkomst afgeleid van bronst met het achtervoegsel -ig Synoniemen krols, loops, berig, hengstig, hitsig, paarlustig, geil

bronstig - loops, tochtig, krols, hengstig, oorspr. alleen van dieren.

loops, togtig, hitsig.

zegt men van een dier dat in 'bronst verkeert. Men spreekt ook wel van ‘tochtig’.

adj., jachtich; (v. koeien), dúnsk, deunsk, bollich, bolsk; (van paarden) willich; (van geiten en schapen), driftich, tylsk; (van honden), loopsk, tylsk; (van konijnen), jachtich, tylsk; (van vogels), moedich.

('bronstəch) bn. 1. tochtig, heet, geil: schreeuwen als een hert naar zijn hinde. 2. razend, dol : door nijd.

bn. (-er, -st), (van dieren), verlangend naar de paring.