Brĭtannĭcus, brĭtannus
Britannisch. | subst., Brĭtannĭcus, als bijnaam van overwinnaars van die volken, zoals van de zoon van keizer Claudius; Brĭtannus, i, m. Britanniër, plur., Brĭtanni, ōrum, m. de Britanniërs. Zie Brĭtannĭa.
Wat is de betekenis van Brĭtannĭcus, brĭtannus?
Gerelateerde zoekopdrachten