Wat is de betekenis van bouwstijl?

m. (-en), het geheel der kenmerkende vormen waardoor de gebomven van zeker tijdvak of van zeker volk zich van andere onderscheiden : de Byzantijnse bouwstijl.

bouwstijl - Zelfstandignaamwoord 1. een manier van bouw die kenmerkend is voor een bepaalde periode of plaats ♢ Al kletsend passeren ze de huizen van Amsterdam-Zuid en Gabi bewondert de solide bouwstijl, zo anders dan die van zijn eigen land, waar één flinke tornado een heel dorp, húp van de kaart veeg...

Trant van bouwen met bepaalde kenmerken in een bepaalde periode. In de betrokken tijdperken waren het geen levende voorstellingen; het zijn later geformuleerde (generaliserende) geschiedkundige constructies. Doelbewust komt deze tendens op sedert c. 1830.

m. bouwstijlen (kenmerkende vormen, waardoor de gebouwen van zeker tijdvak, van zekere volken zich van andere onderscheiden): de gothische bouwstijl; ook: bouwtrant, m.

m. (-en) geheel der kenmerkende vormen, waardoor de gebouwen van een zeker tijdvak of volk, zich van andere onderscheiden. Syn. stijl.

m. (-en), het geheel van de kenmerkende vormen waardoor de gebouwen van zeker tijdvak of van zeker volk zich van andere onderscheiden: de Byzantijnse bouwstijl. zie bouwkunst.

Bouwstijl - Zie BOUWKUNST.

BOUWSTIJL, m. (-en), de kenmerkende vormen, waardoor de gebouwen van zeker tijdvak of van zeker volk zich van andere onderscheiden de Byzantijnsche bouwstijl. .

...