Bosgrond
m. (-en), grond waarop geboomte staat of die geschikt is voor bosbouw.
Veerman (1954)
(1) Absolute b. Grond, die wegens geringe vruchtbaarheid, physische gesteldheid, klimaat of sterke helling niet voor duurzame landb. geschikt is, maar die nog wel bos kan dragen, zij liet, dat op dergelijke gronden zelfs ook een bosbedrijf soms niet meer rendabel is. Tot de absolute bosgronden rekent men ook gronden, die wat vruchtbaarheid enz. bet...
Grasduin in meer dan 507 woordenboeken en encyclopedieën. Krijg toegang tot maar liefst 2.316.291 begrippen, 37.599 spreekwoorden en 78.030 synoniemen.
Word nu vriend van Ensie!
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
m. (-en), 1. met bos beplante grond of grond die geschikt is voor bosbouw; 2. de grondsoort die in bossen wordt aangetroffen . Bosgrond ontstaat uit verteerde boombladeren. De afgevallen bladeren vormen in de loop der jaren in greppels en tussen struiken een deels verteerde laag. Bosgrond is daardoor dradiger, lichter van opbouw en vochthoudender...
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: