Bogchel
Bogchel, m. (-s), bult. *-, m. en v. bultenaar, -ster. *-AAR, m. (-s), *-AARSTER, v. (-s), die een hoogen rug heeft. *-EN, ow. gel. (ik bogchelde, heb gebogcheld), § hard slooven, - arbeiden; ik bogchel er wat in, ik geef er niets om. *-MANNETJE, (B. -N), o. (-s). *-VROUWTJE, (B. -N), o. (-s). *-TJE, (B. -N), o. (-s).