Wat is de betekenis van Boedelscheiding?

v. (-en), scheiding, verdeling van een gemene boedel (na ontbinding des huwelijks of na scheiding van tafel en bed of van goederen), van gemeenschappelijke eigendommen, van een nalatenschap, tussen de erfgenamen; akte daarvan.

boedelscheiding - Zelfstandignaamwoord 1. een verdeling van wat voorheen gemeenschappelijk bezit was ♢ Wel moet er nog in Soedan worden onderhandeld over de boedelscheiding. Woordherkomst samenstelling van boedel en scheiding

Is een erflater overleden, dan is zijn vermogen het gezamenlijke eigendom der erfgenamen. Zij zijn te allen tijde bevoegd te vorderen dat de goederen (de boedel) worden verdeeld. Er vindt dan boedelscheiding plaats.

s., eindieling, boelpartsjen (it); bij —, op boelpart.

is de verdeling van een gemene boedel tussen de verschillende gerechtigden. Het Nederlandse B.W. regelt de boedelscheiding (artt. 1112 en volg. van het B.W.) in verband met het erfrecht, maar verklaart die regeling ook toepasselijk op andere gemeenschappen dan de nalatenschap, met name op de huwelijksgemeenschap (art. 183 B.W.), op alle zake...

v. boedelscheidingen (verdeling van de nagelaten boedel onder de erfgenamen; akte van boedelscheiding).

Boedelscheiding - (Ned. Recht) is in het algemeen de verdeeling van zaken die in onverdeeldheid aan meerderen gezamenlijk toekomen, zooals bij huwelijksgemeenschap, maatschap en nalatenschap. In het erfrecht is b. de verdeeling van een nalatenschap, die door meerdere erfgenamen gezamenlijk wordt verkregen. Daar allen alles gezamenlijk bezitten, hee...

v. (-en) het verdelen van de → boedel onder de erfgenamen.

v. (-en), 1. scheiding, verdeling van een gemeenschappelijke boedel tussen erfgenamen ; 2. akte hiervan. Het Ned. BW regelt de boedelscheiding in het erfrecht (artt. 1112—1171) en verklaart die regeling ook van toepassing op andere gemeenschappen (huwelijksgemeenschap, art. 100 BW, zaken die aan meer dan één persoon toebeh...