Wat is de betekenis van blutsen?

(blutste, heeft geblutst), 1. een deuk slaan in, kneuzen; 2. (bomen) aanbikken, er een keep in geven.

blutsen - Werkwoord 1. (ov) een bluts (deuk) slaan in blutsen - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord bluts Woordherkomst afgeleid van bluts met het achtervoegsel -en Verwante begrippen kneuzen

- geblutst, gedeukt, ingedeukt. Een van de trofeeën valt van de plank en raakt geblutst. - DM, 31-12-2002.

Een deuk of deuken maken in iets, inz. in metalen voorwerpen, auto’s e.d.; ook intrans.: een deuk of deuken krijgen; (in)deuken. Vaak het verl. deelw. als bnw.: geblutst, (in)gedeukt. Pierre keek naar zijn broekspijpen, die er uit zagen als geblutste stoofbuizen, BERKHOF 1962, 22.De auto zag er ook lief uit, heel de gardeboe van voor was gebl...

blutste, h. geblutst (kneuzen, b.v. van boomvruchten; een buil slaan; deuken).

('blutsən) (blutste, heeft geblutst) een bluts slaan; een geblutst en gekneusd lichaam; geblutste appelen.

(blutste, heeft geblutst), 1. een deuk slaan in, kneuzen; 2. (bomen) aanbikken, er een keep in geven.

blutsen ww. 'deuken' categorie: klankwoord Vnnl. blutsen [1562; Naembouck], ook butsen 'stuk stoten, kneuzen' [1599; Kil.]. Nevenvorm van botsen 'op elkaar stoten'. Door l-epenthese staan vormen met bl- naast die met b-. Het werkwoord behoort voornam...

BLUTSEN, (blutste, heeft geblutst), eene buil slaan; deuken; kneuzen (vooral van boomvruchten gezegd). BLUTSING, v. (-en).