Wat is de betekenis van Blinde?

m. en v. (-n), die blind is; — (spr.) hij oordeelt als een blinde over de kleuren, zijn oordeel is vals of verkeerd; — in 't land der blinden is éénoog koning, onder domme mensen wordt hij die iets meer weet dan de anderen, allicht voor zeer kundig gehouden; — hij slaat er naar als een blinde na...

1) (1940) (Katwijk aan Zee) borrel. • ''n Taaie is een borrel. Wa zella-n-an taeja neme; ook 'n blinde. (G.S. Overdiep: De volkstaal van Katwijk aan Zee. 1940) 2) (1937) (bridge) speler die zijn kaarten open op tafel heeft. Ook wel: dummy. Zie ook: met een blinde spelen. • Oef, dat is nog juist gelukt, ademde oom op, maar d...

blinde - Zelfstandignaamwoord 1. iemand die niet kan zien ♢ - De blinde had een blindengeleidehond nodig om naar zijn werk te kunnen gaan. ♢ - „Maar ik vroeg me af: wat missen blinden nog?”, zegt Dylan Verburg, student aan de Universiteit Twente. Daarom inter...

dummy

blinde - zelfstandig naamwoord uitspraak: blin-de 1. iemand die niet kan zien ♢ veel blinden hebben tegenwoordig een geleidehond 1. erover oordelen als een blinde over kleuren [terwijl je daar niet...

blinde - Mensen zonder enig gezichtsvermogen of met een zo beperkt zicht dat het gehoor en de tastzin de belangrijkste manieren van waarneming zijn.

Blinde - een hulpzeil dat bij hardzeilpartijen van Lemsteraken, botters e.d. bij achterlijke wind onder de fokkeloet werd gehangen.

iem. wat nie kan sien nie; persoon by brugspel wie se kaarte oop lê.

I. gepantserd, pantser-, geblindeerd; II. pantserwagen.