Wat is de betekenis van blijk?

o. (-en), dat waaruit iets blijkt, bewijs, teken: een blijk van vertrouwen; de jubilaris ontving vele blijken van belangstelling; hij gaf blijk, een gezond oordeel ie bezitten, hij bewees dat; — de blijken zijn daar, de bewijzen zijn geleverd.

blijk - Zelfstandignaamwoord 1. een teken waaruit iets blijkt, bijvoorbeeld deelname ♢ Hij zond bloemen als blijk van zijn betrokkenheid. ♢ Als blijk van vertrouwen mocht ik zijn auto lenen. blijk - Werkwoord 1. eerste persoon enkelv...

blijk - zelfstandig naamwoord 1. datgene waaruit iets duidelijk wordt ♢ als blijk van waardering kreeg ik een cadeau 1. er blijk van geven [het laten merken] Zelfstandig naamwoord: blijk ...

s.n., blyk (it), biwiis (it), teken (it), grant.

o. blijken (datgene, waaruit iets blijkt: bewijs, teken): blijk geven van; e. blijk v. belangstelling; e. stoffelijk blijk v. verering, geschenk.

o. (-en) datgene waaruit iets blijkt : oprechte, valse een van belangstelling ontvangen; -en van gezond verstand geven; een van verdraagzaamheid, van vertrouwen.

o. (-en), dat waaruit iets blijkt, bewijs, teken: een blijk van vertrouwen; de jubilaris ontving vele blijken van belangstelling; hij gaf een gezond oordeel te bezitten, hij bewees dat; de blijken zijn daar, de bewijzen zijn geleverd.

Het begrip blijk heeft 2 verschillende betekenissen: 1. blijk - BLIJK, bn. (gew.) blijk en bloot, duidelijk zichtbaar. 2. blijk - BLIJK, o. (.-en), bewijs, kenteeken de blijken zijn daar, de bewijzen zijn geleverd; — een blijk van vertrouwen; — de jubilaris ontving vele blijken van belangstelling; — hij gaf blijk, een gezond o...

Blijk, o. (-en), bewijs, kenteeken; - geven van; de -en zijn daar, de bewijzen zijn geleverd. *-BAAR, bn. en bijw. duidelijk, klaar. -HEID, v. gmv. duidelijkheid, klaarheid. *-EN, ow. gel. (het bleek, is gebleken); het blijkt, het is duidelijk, - bewezen; doen - van, blijk of bewijs geven van; tenzij hij van zijne tegenwoordigheid doe -; laten -,...