Wat is de betekenis van Blastoderm?

blastoderm - Zelfstandignaamwoord 1. (biologie) laag van cellen na de eerste delingen van een bevruchte eicel Woordherkomst afgeleid van het Griekse 'blastos' (spruit, loot) met het achtervoegsel -derm

Laag van gelijkvormige cellen aan de buitenkant van een vroeg-embryonaal stadium, ontstaan door klievingen van de bevruchte eicel Bij de mens en andere zoogdieren ondergaat de zygote na de bevruchting een aantal klievingen die eerst leiden tot een klompje cellen, een morula, en vervolgens, als de cellen zich aan de rand rangschikken, tot een blaasv...

[v. Gr. blastè = kiem, en derma = huid, schaal] kiemblad (in zich ontwikkelend embryo).

(G., derma = huid), kiemschijf, vroeg ontwikkelingsstadium waarin het toekomstige embryo nog slechts bestaat uit een oppervlakkige laag cellen. Komt voor bij soorten met dooierrijke eieren (insekten, vogels), ➝ klieving.

kiemlaag, zie aldaar.

Blastoderm - of kiemhuid wordt, bij de meercellige dieren, gevormd door klieving van de bevruchte eicel; de uit de eerste deelingen ontstane cellen of blastomeren vormen een enkelwandige, meestal kogelvormige cellaag, blastoderm genaamd.

(δέρμα, huid, vlies), het epithelium van één laag der blastula (zie ald.).

het epithelium van één laag der blastula (zie ald.).

[Gr. blastos, kiem, derma, huid of laag], o., kiemschijf.