Wat is de betekenis van blakeren?

(blakerde, heeft geblakerd), zengen, de oppervlakte branden: de buitenzijde van het huis was geblakerd; — hoenders blakeren, zengen; — de zon blakert de velden, schijnt daarop fel.

blakeren - Werkwoord 1. (ov), (scheepvaart) het hout van een scheepswand blootstellen aan vuur om het te bevrijden van wormvraat ♢ Als onderdeel van het onderhoud blakerden zij het schip. 2. (ov) oppervlakkig verkolen door blootstelling aan vuur ♢ De stammen van dez...

blakeren - regelmatig werkwoord uitspraak: bla-ke-ren 1. het verschroeien door middel van hitte ♢ we keken in een geblakerde schoorsteen Regelmatig werkwoord: bla-ke-ren ik blaker jij/u...

zie godzaljeblakere.

v., bleakerje; in de zon —, sintsje.

de zon blakerde, h. de velden geblakerd (de oppervlakte zengen, schroeien; fel schijnen op).

(blakerde, heeft geblakerd) [Frekw. blaken] door uitstraling oppervlakkig verbranden : de zon blakert; de velden. Syn. → blaken.

(blakerde, heeft geblakerd), zengen, de oppervlakte branden: de buitenzijde van het huis was geblakerd; hoenders blakeren, zengen; door straling verwarmen: de zon blakert de velden, schijnt fel daarop.

blakeren intensiefvorming of frequentatief Zie: blaken