Wat is de betekenis van Bevolkt?

bn. (-er, meest —), met volk er in of er op, inz. volkrijk : een bevolkte straat; — een dicht, dun bevolkte streek, met veel, weinig inwoners; een goed bevolkte school.

bevolkt - Bijvoeglijk naamwoord 1. waar volk zich bevindt ♢ Het ongeluk vond plaats in een bevolkt gebied. bevolkt - Werkwoord 1. tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bevolken ♢ Jij bevolkt 2. derde persoon enkelvoud tegenwoordig...

bn.; bevolkter, bevolktst of meest bevolkt, dichtst (met weinig, veel enz. inwoners; volkrijk): België is het dichtst bevolkte land van Europa; dicht bevolkte klassen, met veel leerlingen.

bn. (-er, -st en meest-) bewoond: een dicht, dun -e streek; Java is het dichtst -e land der wereld (386 inw. per km2). Syn. volkrijk.

bn. (-er, meest bevolkt), met volk erin of erop, m.n. volkrijk: een dicht, dun bevolkte streek, met veel, weinig inwoners.

BEVOLKT, bn. (-er, -st), (beter: meest, volkrijk: eene bevolkte straat; — eene dicht, dun bevolkte streek, met veel. weinig inwoners; eene goed bevolkte school. BEVOLKTHEID, v.

...

...

...