Wat is de betekenis van bevinding?

v. (-en), 1. waarneming na onderzoek: ik zal u mijn bevinding mededelen; slotsom; 2. wat men ondervindt, inz. gewaarwording in het gemoed van gemeenschap met God: de bevinding ener gelovige ziel.

bevinding - Zelfstandignaamwoord 1. Uitkomst van een onderzoek / waarneming / bedenking. ♢ De categorie Afwijkende medische bevinding biedt een overzicht van artikelen over symptomen, afwijkende klinische bevindingen en laboratoriumuitslagen. ♢ De bevindin...

bevinding - zelfstandig naamwoord uitspraak: be-vin-ding 1. uitkomst van wat je onderzoekt ♢ de agent had zijn bevindingen op papier gezet Zelfstandig naamwoord: be-vin-ding de bevinding ...

Een bevinding is elke gebeurtenis die nader onderzoek vereist.

is een protestantse term, die in het geloofsleven het doorleefde en zelfervarene aanduidt. Stromingen, die hierop bijzondere nadruk leggen, noemt men „bevindelijk Christendom”. Dit keert zich tegen een enkel „historisch" geloof en stelt in de prediking tegenover de objectiviteit de innige subjectieve bevindelijkheid op de voo...

s., bifining.

v. bevindingen (uitkomst v. e. onderzoek of waarneming): onze bevindingen meedelen; na accoordbevinding.

v. (-en) uitkomst van een waarneming of onderzoek: zijn -en mededelen.

In de Heilige Schrift komt het woord bevinding in de beteekenis van geestelijke, religieuse ervaring slechts eenmaal voor. In Romeinen 5 : 4 spreekt de apostel Paulus van bevinding: en de lijdzaamheid (werkt) bevinding, en de bevinding hoop, — en hier heeft het woord bevinding nog een specialen zin. Het wil hier zeggen : beproefdheid, en wijs...