Wat is de betekenis van bevelhebber?

m. (-s), die het bevel voert, commandant.

bevelhebber - Zelfstandignaamwoord 1. (militair) iemand die het commando heeft over een leger of vloot ♢ De bevelhebber droeg de manschappen op zich terug te trekken. Woordherkomst Samenstellende afleiding van bevel en de stam van hebben met het achtervoegsel -er Synoniemen c...

bevelhebber - zelfstandig naamwoord uitspraak: be-vel-heb-ber 1. persoon die de leiding heeft bij politie of brandweer ♢ hij is bevelhebber in het leger 2. persoon die de leiding heeft in het leger ...

sien bevelvoerder.

m. bevelhebbers (bevelvoerder).

m. (-s), iemand die het bevel voert, m.n. in het leger. In de Ned. krijgsmacht onderscheidt men: 1. Bevelhebber der Zeestrijdkrachten tevens chef van de Marinestaf, hoogste bevelvoerende autoriteit van de Koninklijke Marine met de rang van vice-admiraal. 2. Bevelhebber der Landstrijdkrachten tevens chef van de Generale Staf, hoogste bevelvoerende...

BEVELHEBBER, m. (-s), (mil.) die het bevel voert. BEVELHEBBERSCHAP. o. BEVELVOERDER, m. (-s).

Bevelhebber, *...VOERDER, m. (-s). *...HEBSTER, *...VOERSTER, v. (-s). *-SCHAP, o. gmv. *-SSTAF, m. (...aven).

...