Wat is de betekenis van beletsel?

o. (-s, -en), wat de voortgang hindert, hinderpaal; bij uitbr.: bezwaar: dat is geen beletsel; beletselen uit de weg ruimen; — (krijgsk.) voorwerpen die de bewegingen der troepen belemmeren.

beletsel - Zelfstandignaamwoord 1. iets wat een bepaalde handeling of gebeurtenis verhindert ♢ Daarmee is het laatste beletsel uit de weg geruimd. Woordherkomst Naamwoord van handeling van beletten|belet- met het achtervoegsel -sel.

beletsel - zelfstandig naamwoord uitspraak: be-let-sel 1. wat iets tegenhoudt of hindert ♢ de acties van de bewoners vormen een beletsel voor de aanleg van de nieuwe weg Zelfstandig naamwoord: be-let-sel het beletsel...

s.n., (bi)letsel (it), hinder (it), hinderpeal.

o. beletselen, beletsels (hindernis, hinderpaal, bezwaar): een beletsel uit de weg ruimen.

(Lat. obex). In de Sacramentenleer wordt b. genoemd een gemis aan vereischte gesteltenis, waardoor belet wordt, ofwel dat het Sacrament tot stand komt, ofwel dat de genade door het Sacrament wordt meegedeeld. In het eerste geval spreekt men van beletsel voor het Sacrament (obex sacramenti), in het tweede van beletsel voor de genade (obex gratiae)....

(bə'letsəl) o. (-en, -s; -tje) wat belet : dat is geen -. Syn. →: belemmering.

o. (-s, -en), wat de voortgang in eig. of fig. zin hindert, hinderpaal; beletselen uit de weg ruimen; bij uitbreiding: bezwaar, al wat iemand in iets verhindert: beletselen tegen een huwelijk.

beletsel geleed woord Zie: beletten