Wat is de betekenis van belemmeren?

(belemmerde, heeft belemmerd), de vrije beweging, liet vrije gebruik, de voortgang bemoeilijken, in de weg staan, verhinderen: de voltooiing van het werk werd door de oorlogsomstandigheden belemmerd; zijn ademhaling was belemmerd; (w. g.) zijn spraak is belemmerd; — versperren: de weg, de doorgang, het verkeer belemmer...

belemmeren - Werkwoord 1. (ov) een factor vormen die een gebeurtenis of handeling (bijna) onmogelijk maakt ♢ De slechte economische toestand van het land belemmerde de aanleg van de peperdure autosnelweg enorm. ♢ Door het slechte weer was alle treinveer belemmerd...

belemmeren - regelmatig werkwoord uitspraak: be-lem-me-ren 1. niet verder laten gaan ♢ hij belemmert de doorgang met dat hek Regelmatig werkwoord: be-lem-me-ren ik belemmer jij/u belemme...

zie leemte

v., opkeare, bilimmerje, bilemmerje, bihinderje.

belemmerde, h. belemmerd (tegenhouden, bemoeilijken, in de weg staan, hinderen): de doorgang, het verkeer storen.

(bə'lemmərən) (belemmerde, heeft belemmerd) [lam] de voortgang er van moeilijk maken : takken op de weg het verkeer; zijn spraak is belemmerd. Syn. dwarsbomen, storen, stremmen, tegenhouden. versperren. Tgst. →: bevorderen.

(belemmerde, heeft belemmerd), de vrije beweging, de voortgang bemoeilijken, in de weg staan, verhinderen: de voltooiing van het werk werd door de oorlogsomstandigheden belemmerd; zijn ademhaling was belemmerd; versperren: de weg, de doorgang, het verkeer belemmeren.

is een afl. van lam (z. d. w.); iets dus lam maken, in den voortgang hinderen. Zie ook Leemte.