Wat is de betekenis van BEGEERTE?

v. (-n), 1. levendig verlangen naar iets: een zinnelijke, geestelijke begeerte; — zucht, streven: behaagzucht is iets anders dan de begeerte om te behagen; 2. wat begeerd wordt: iemands begeerten inwilligen; (bijb.) een begeerte van iem. begeren.

Begeerte verwijst naar een sterke wens of een sterk verlangen naar iets. Het kan betrekking hebben op zowel fysieke als emotionele verlangens, zoals het verlangen naar liefde, succes, rijkdom, of andere persoonlijke doelen en ambities.

begeerte - Zelfstandignaamwoord 1. sterk verlangen naar iets, hebzucht ♢ De reclame voor de nieuwe auto wekte een grote begeerte bij hem op. Woordherkomst Naamwoord van handeling van begeren met het achtervoegsel -te Verwante begrippen lust, wens, zin, zucht

begeerte - zelfstandig naamwoord uitspraak: be-geer-te 1. sterk verlangen naar iets ♢ soms heb ik een sterke begeerte naar chocola Zelfstandig naamwoord: be-geer-te de begeerte Synoniemen lust

Streving afkomstig uit het astraal lichaam.

Zie: Vasanas.

sterk verlange, wens.

is een hevig verlangen, dat voortkomt uit de natuurstreving van psychische wezens, met name van de mens. Ze is in zichzelf een teken dat hetgeen ze nastreeft een natuurlijk goed voor de mens is: de begeerte wortelt in de fundamentele neiging tot het natuurlijke goed (de liefde, verstaan als „liefde van begeerte”, amor concupiscentiae)....

s., bigearte, bigear (it), oanstriid, sin (it), bijei (it); — naar, bitrekking, smucht op.