Wat is de betekenis van befaamd?

bn. bw. (-er, -st), een grote roep hebbend, bekend, vermaard (zowel in gunstige als in ongunstige zin): befaamd om, door: een befaamd artist; een befaamd tiran. BEFAAMDHEID, v., bekendheid, vermaardheid.

befaamd - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: be-faamd 1. door veel mensen gekend of bewonderd ♢ Kennedy is een befaamde president Bijvoeglijk naamwoord: be-faamd ... is befaamder dan ... h...

adj., forneamd.

bn. (ongunstig of gunstig bekend: berucht, ook: vermaard).

(be'fa:mt) bn. (-er, -st) algemeen bekend, in gunstige of ongunstige zin : een ridder. Syn. beroemd, berucht, vermaard. Tgst. onbekend.

bn. en bw. (-er, -st), een grote roep hebbend, bekend, vermaard (zowel in gunstige als in ongunstige zin): befaamd om, door; een befaamd artiest.

befaamd bn. 'beroemd, vermaard' categorie: geleed woord Mnl. befaemt 'als schuldige aangewezen' [1409; Stall. I, 143]; vnnl. be-faemt 'beroemd; berucht, de goede naam krenkend, infaam' [1599; Kil.], befaemt om 'beroemd wegens' [1661; WNT]. Verl.deelw. van mnl. befamen 'beschuldigen' [1450-1500: MNHWS], e...

BEFAAMD, bn. bw. (-er, -st), onder alle volkeren befaamd, bekend, vermaard (zoowel in gunstigen als in ongunstigen zin). BEFAAMDHEID, v. bekendheid, vermaardheid.

Befaamd, bn. en bijw. (-er, -st), beroemd; berucht; onder alle volkeren -; een -e gaauwdief; zich - maken. *-HEID, v. gmv. beruchtheid; beroemdheid, vermaardheid.