Wat is de betekenis van babbel?

1. m. (gemeenz.) houd je babbel, zwijg toch, houd je mond ; zijn babbel staat nooit stil; 2. m. en v., babbelaar, babbelkous: wat een babbel van een meid; — wat heeft hij een babbels, praats.

(19e eeuw) (Vlaanderen, inf.) mond. 'Zijn babbel staat nooit stil'. • Je babbel slaat te hoog, kromme straatzanger. (De Vlaamse gids. 1957) • zwijgen als een mof, zijn mond houden, zijn babbel houden, zijn snater houden, zijn snoet houden, zijn snuit houden, ... (Ludovicus Brouwers: Het juiste woord. 1965) • Hou je...

(zn) snoepje BM, EK.

gebabbel, baie praat; babbelaar.

1. m. en v. babbels (iem., die graag snapt); 2. m. babbels (babbelarij): N.-N. veel babbels hebben, praatjes; een gezellig babbeltje.

(‘ babbəl) I. m. Eig, het babbelen : ik kan zijn niet meer horen; veel -s hebben, veel praatjes. II. (—s; -tje). Metn, 1. m. mond : houd je -; zijn roeren. 2. m. en v. babbelaar(ster).

m./v. (-s), 1. m., mond: hou je Babbel; zijn Babbel staat nooit stil; 2. m./v., babbelkous; 3. praats: wat heeft hij weer een babbels.

babbel verkorting Zie: babbelen

m. (gemeenz.) houd je babbel, zwijg toch, houd je mond; zijn babbel slaat nooit stil. — babbelaar. babbelkous wat eene babbel van eene meid; — wat heeft hij een babbels, praats. BABBELTJE, o. (-s), gezellig praatje; klein briefje, correspondentie met de kinderen (in kinderrubrieken van tijdschriften, kindercouranten enz.).