B (noot)
v./m. (b’s) (in België gewoonlijk: si), 1. in de vroege middeleeuwen de tweede (onze d), thans de zevende toon van de diatonische en de twaalfde toon van de chromatische toonladder, uitgaande van c. (>!B); 2. als toonaard, waarin een muziekstuk geschreven is, betekent b: b kleine terts (mineur) (zie 1B); 3. ♭ mol of molteken: het teke...
