At mihi quod vivo detraxerit invida turba, post obitum duplici fenore reddit honos; omnia post obitum fingit majora vetustas: majus ab exsequiis nomen in ora venit
Maar mij zal, na mijn dood, de verering met dubbele rente datgene schenken, wat een afgunstige bende mij bij mijn leven heeft onthouden; de late nakomelingschap maakt na mijn dood alles mooier, ja, na de uitvaart komt mijn naam verheerlijkt op ieders lippen. Propertius, Elegiae 4. 1. 21.
