Apocope
(Gr.), v., wegval van een letter(greep) aan ’t einde van een woord, b.v. eind voor einde.
Wiktionary (2019)
apocope - Zelfstandignaamwoord 1. een stijlfiguur waarbij de laatste lettergreep van een woord wordt weggelaten. Dit wordt vooral in de poëzie toegepast, om een goed ritme of rijm te krijgen Woordherkomst uit het Latijn
Grasduin in meer dan 507 woordenboeken en encyclopedieën. Krijg toegang tot maar liefst 2.316.291 begrippen, 37.599 spreekwoorden en 78.030 synoniemen.
Word nu vriend van Ensie!
Paul Claes, Eric Hulsens (2015)
G apokopè ‘afkapping’, vgl. aferesis↗. Fonische figuur waarbij aan het eind van een woord een of meer klanken worden weggelaten. De eenvoudigste vorm is de weglating van een onbeklemtoonde eindklinker (einde > eind; ebbe > eb) of een eindmedeklinker (gift > gif; in gesproken taal de eind-n bij de uitgang -en). Omvangrijker weglatingen zijn...
A. Kolsteren en Ewoud Sanders (1994)
[v. Gr. apo = af, en koptein = hakken] weglating van letter of lettergreep op het einde van een woord (bijv.: eg is ontstaan uit egge).
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: