Wat is de betekenis van Allopathie?

(Gr.), v., geneeswijze waarbij men tegenwerkende geneesmiddelen in voldoende mate aanwendt; tegengestelde van homoeopathiz.

allopathie - Zelfstandignaamwoord 1. (medisch) in homeopathische kringen gebruikte term voor reguliere geneeskunde Woordherkomst pseudo-Grieks afgeleid van het Oudgriekse ἄλλος 'allos' (ander) en 'pathos' met het voorvoegsel allo- met het achtervoegsel -pathie Verwante begrippen allopathisch, allopaat

[v. Gr. allos = ander, en pathos = aandoening, ziekte] geneeswijze door middelen die een werking uitoefenen tegengesteld aan die van de ziekte zelf (tegenst. homeopathie, z.a.).

(allopatie) geneeswijze met tegenwerkende geneesmiddelen

Een term die geboren is uit de botsing van homeopathisch werkende artsen met hun andersdenkende vakbroeders’. Om dat woordje anders gaat het. In het oude zowel als het moderne Grieks is dat allos. Wie een ziekte (pathos) op een andere (allos) manier genas dan Hahnemanns discipelen, was zodoende een allopaat. Geen term die van brede standpunte...

geneesmethode met middelen die bij gezonde mensen verschijnselen doen ontstaan tegenovergesteld aan die welke men wil bestrijden. Zo worden b.v. koorts met afkoeling, diarree met stoppende middelen bestreden in tegenstelling met de homeopathie.

door Hahnemann ingevoerde benaming voor de in de orthodoxe geneeskunde gebruikelijke medicatie, in tegenstelling tot de homeopathie en de natuurgeneeskunde.

geneeswijze met hulp van tegenwerkende geneesmiddelen; tegenstelling: homoeopathie.

alloiopathie, een dwaze maar toch ingeburgerde benaming door Hahnemann aan de gewone geneeskunst gegeven ter onderscheiding van de homoeopathie, zie aldaar