Wat is de betekenis van Agnosticisme?

(<Gr.), o., (wijsbeg.) de inz. door Spencer en Huxley ontwikkelde leer, dat wij de eerste oorzaak der dingen (God, het absolute) niet kunnen kennen.

[v. Gr. agnoostos = onkenbaar, van a- = niet, en gignooskein = weten; gevormd door de Engelse bioloog en arts Thomas Henry Huxley (1825-1895)] (fil.) 1 opvatting dat men buiten de ervaringskennis (empirie, z.a.) niets met zekerheid kan weten; 2 (bij uitbreiding) houding ten opzichte van godsdienst:...

leer waarbij men ervan uitgaat de oorzaak der dingen niet te weten

De agnosticus wil zich niet uitspreken over het mogelijk bestaan van een boven-zintuiglijke werkelijkheid, en acht kennis daarvan voor de mens onmogelijk. Het agnosticisme richt zich vooral tegen de mogelijkheid van metafysica en van elke vorm van kennis van God. Het begrip werd het eerst in deze zin gebruikt door Th.H. Huxley (1869).

agnosticisme - Leer die het mogelijke bestaan van God bevestigt, maar ontkent dat er voldoende redenen zijn om dit wel of niet te kunnen bewijzen.

leer dat de grond of oorzaak der dingen niet gekend kan worden,

is de leer, dat bovenzinnelijke dingen, meer bepaald God, zijn bestaan, zijn wezen, onkenbaar zouden zijn. Bij de Grieken zeiden de sofisten, dat men over de goden niets kan weten, noch of ze er zijn, noch of ze er niet zijn. In de moderne filosofie is agnosticisme de leer, die ontkent, dat er wetenschappelijke uitspraken mogelijk zijn over het tra...

Gr. (a = zonder; gnosis = kennis), een wijsgerige richting, die meent dat de mens over geen enkele zaak iets zeker kan weten; een aanhanger van het A. wenst bijv. over het Godsbestaan geen oordeel uit te spreken.

heet een standpunt in de wijsbegeerte, dat niet, zoals het skepticisme, de mogelijkheid van alle ware kennis in twijfel trekt, maar stelt, dat deze omtrent de diepste dingen, zoals de metaphysische aard van het absolute, de eigenschappen van God enz. niet mogelijk is, zodat het nuttiger is zich bewust tot het willen kennen der ervaringsgegevens te...