Aanklager
m. (-s), die aanklaagt: openbare aanklager, ambtenaar van het Openbaar Ministerie. AANKLAAGSTER, v. (-s).
Van Dale Uitgevers (1950)
m. (-s), die aanklaagt: openbare aanklager, ambtenaar van het Openbaar Ministerie. AANKLAAGSTER, v. (-s).
Wiktionary (2019)
aanklager - Zelfstandignaamwoord 1. (juridisch) iemand die een proces aanspant Woordherkomst afgeleid van aanklagen met het achtervoegsel -er
Grasduin in meer dan 507 woordenboeken en encyclopedieën. Krijg toegang tot maar liefst 2.316.291 begrippen, 37.599 spreekwoorden en 78.030 synoniemen.
Word nu vriend van Ensie!
Jozef Verschueren (1930)
m. (—s) hij die aanklaagt: een valse straffen; openbaar -, ambtenaar van het Openbaar Ministerie, belast met de vervolging van misdrijven.
J.H. van Dale (1898)
Aanklager - m. (-s), die aanklaagt, openbaar-, de ambtenaar van het Openbaar Ministerie; - als de aanklager niet bewijst, spreekt men den gedaagde vrij. AANKLAAGSTER, v. (-s). AANKLAGERES, v. (-sen).
Jan Hoogland, Roel Otten | AUP Amsterdam Univerisity Press
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: